همزیستی تنازع اقتصاد و بقا در سایه كرونا
كاروخدمت: كرونا تحولات بزرگ تری برای دنیا رقم خواهد زد. برآیند كلی تاریخ 6 ماه گذشته در دنیا، این پرسش را در ذهن به وجود می آورد كه همزیستی تنازع اقتصاد و بقا در كنار یكدیگر امكانپذیر است یا خیر؟ اگر این بیماری با حجم گستره همه گیری و شیوع خود، ادامه یابد همزیستی غالب خواهد آمد یا مقابله؟
وقتی ویروس کرونا ناباورانه آثار عمیق خودرا بر تمام ساختار کشور خصوصاً اقتصادی و اجتماعی و سلامت گذاشت، دولت اهتمام کرد تمام گزینه های ممکن دستوری و اجرایی را متناسب با ظرفیت مالی و تجهیزاتی خود روی میز بگذارد. بااینکه بعد از گذشت ماه ها از درگیری با ویروس کرونا، اقدامات ضربتی دولت برای مرهم گذاری فضای کسب و کار نتوانست التهاب غافلگیری این ابرچالش جهانی را بهبود بخشد، ولی توانست تا حدود زیادی با تلقین حس امیدواری، خاطر پریشان گلبول های سفید بازوی نیروی کار و کسب و کار را جمع و جانی باردیگر بخشد.
به قول ماکسیم گورکی بعنوان یکی از تحسین شده ترین نویسندگان جهان، همه می دانند که تبدیل کلمه به کردار، دشوارتر از تبدیلِ کردار به کلمه است. دست گیری جامعه شاغلان و فعالان اقتصادی در فضاهای رسمی و غیررسمی کار (بگوییم زحمت کشان)، به دنبال تعطیلی های الزامی برای قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا و همراهی با این جامعه که در بیشتر موارد سرپرستان خانوار را شامل می شوند، اقدام مناسب و به جایی بود.
در این راستا، در گام اول شناسایی رسته ها و زیررسته های لطمه دیده و پرداخت تسهیلات حمایتی و پیگیری های پیوسته و مداوم (همگام و همانند تجربه خوبی که در برنامه تسهیلات اشتغال روستایی و عشایری حاصل شد) بر دوش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نهاده شد. در اقدام نخست نیز پرداخت ۲۰ هزار میلیارد ریال برای پشتیبانی از کسب و کارهای لطمه دیده به دنبال شیوع ویروس کرونا برای حفظ اشتغال بنگاه ها و صیانت از نیروهای کار مبنای کار قرار گرفت. بااینکه در ابتدای امر با کندی حرکت و گاه همکاری اندک دوستان از دستگاه های دیگر مسئول روبرو شد، ولی کارنامه و تجربه ای متفاوت به همراه داشته و دارد. شخصاً شاهد صدها ساعت همفکری و چاره اندیشی برای برون رفت از بحران کرونا به خصوص پیش بینی فراگیری نتایج کرونا بر کسب کار ها در سطح کشور از اسفند سال قبل تا یک فصل بعد از آن، بوده ام. از آنجائیکه طی جلسات متعدد، غمنامه غافلگیری ذره ویروس کرونا از زبان نمایندگان اتحادیه ها، تشکل ها، صنوف، انجمن ها و دیگران به هر زبان روایت می شد، تا آنجا که در اتاق فکر مدیریتی این وزارتخانه، سناریوهای گوناگون برای پایداری فضای کسب و کار در مقابله و یا همزیستی با کرونا و نیز دوران پساکرونا طراحی و برای ارائه در ستاد ملی مبارزه با کرونا آماده دفاع می شد.
حدود ۶ ماه از پاندمی شدن کرونا گذشته است. کرونا در یک سلسله قدرتمند، تعطیلی کسب وکارها، تعدیل نیروی کار، کاهش درآمد افراد و کاهش تقاضا را در تمام دنیا به همراه داشت. باتوجه به ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و بین المللی این ویروس، بنظر می رسد در طول تاریخ جامعه جهانی (با این ظرفیت از فناوری بین المللی) کم سابقه باشد. حسب اعلام سازمان بین المللی کار حدود ۲.۷ میلیارد شاغلین یعنی بیش از ۸۰ درصد نیروی کار جهان در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در معرض مخاطرات ناشی از توقف جزئی یا کلی فعالیت اقتصادی و به دنبال آن بیکاری هستند.
در کشور ما آثار تحریم مزید بر علت شد و آمار دهک های متوسط به سمت دهک های پایین و قدرت خرید مردم کم شد. کارگران روزمرد و غیررسمی بیشترین ضربه را متحمل شدند. تدبیر تحسین شده دولت بر حفظ اشتغال موجود بوده و هست. اینکه کارگران و جامعه شاغلان کشور چه رسمی و چه غیررسمی بیکار نشوند و ارزش و جوهره کار در بین خانوارها رنگ نبازد. شالوده گفت وگوهای اجتماعی و سه جانبه گرایی نیز بر محور حفظ اشتغال و صیانت از نیروی کار و سلامت وی بنا شد و در این برهه زمانی باردیگر مورد تاکید قرار گرفت.
فارغ از کرونا، دولت برای تحقق جهش تولید ناچار از تدوین برنامه های ساختاری است و در نگاه کلی، رفع واقعی موانع تولید، بهبود محیط کسب و کار، تقویت امنیت سرمایه گذاری، اجرا و نظارت دقیق بر قوانین حوزه اشتغال و تولید، ایجاد فضای رقابتی، اصلاح سیاست های بانکی، ثبات در قوانین، پشتیبانی از تولید صادرات محور و گسترش بازارهای هدف و غیره و غیره همچون پیش شرط های تحقق این شعار است که اگر اجرایی شوند، موتور محرکه اقتصاد مقاومتی به حرکت در خواهد آمد.
کرونا بااینکه یک بیماری پیچیده ست ولی شوک آن، همگان را بیدارتر کرد و بی گمان تحولات بزرگ تری برای دنیا رقم خواهد زد. برآیند کلی تاریخ ۶ ماه گذشته در دنیا، این پرسش را در ذهن به وجود می آورد که همزیستی تنازع اقتصاد و بقا در کنار یکدیگر امکانپذیر است یا خیر؟ اگر این بیماری با حجم گستره همه گیری و شیوع خود، ادامه یابد همزیستی غالب خواهد آمد یا مقابله؟ تدبیر نهایی و برتر باید سلامت فیزیکی باشد یا بقای اقتصادی؟
تاب آوری ملی در تمامی ابعاد آن مستلزم اتخاذ سیاست های مؤثر اجرایی و کارآمد به اقتضای شرایط کرونایی و پساکروناست. نقشی که حالا دولت ها ایفا می کنند یادآور انتظاری است که هابز در اندیشه سیاسی خود از دولت داشت. ذات قدرت، دفاع از جان مردم در هنگامه تهدید مرگ است. سوال اینجاست که در قرن بیستم و یکم در صورتیکه سلامت ملت ها با نوک پیکان ویروس کرونا در تهدیدی جدی قرار دارد، آیا ذات قدرت تا همین جا قابل تفکر است یا می توان جست وجوی خودرا باز عمیق تر و به سطوح عمیق تری از قدرت رسید؟
منبع: karokhedmat.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب