گزارش كاروخدمت
كم كاری درحمایت از اقشارآسیب پذیر
به گزارش كاروخدمت واریز كمك بلاعوض كرونایی برای ۳ میلیون نفر از اقشار به شدت صدمه پذیر و خصوصیت افراد مشمول، نشان داد دولت در ۶ سال قبل درحمایت از اقشار ضعیف گرفتار غفلت جدی بوده است.
به گزارش كاروخدمت به نقل از مهر، واریز كمك بلاعوض كرونایی برای سه میلیون نفر از اقشار به شدت صدمه پذیر و خصوصیت خانوارهای مشمول این كمك بار دیگر نشان داد دولت طی شش سال قبل با عدم غربالگری یارانه نقدی بگیران، در پشتیبانی از اقشار ضعیف جامعه گرفتار غفلت جدی بوده است.
شیوع ویروس كرونا و به تبع آن تعطیلی خیلی از بازارها و اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی سبب شد دولت برای ۳ میلیون نفر از اقشار به شدت صدمه پذیر پرداخت ماهانه (به مدت چهارماه) كمك بلاعوض در نظر بگیرد كه نخستین واریز این كمك بلاعوض در اواخر اسفندماه ۹۸ انجام شد.
آنگونه كه مهدی قمصریان سخنگوی سازمان برنامه و بودجه به مهر گفته بود، كسانی مشمول دریافت این كمك بلاعوض هستند كه طی یكسال گذشته، هیچیك از اعضای خانوار آنها دارای شغل ثابت یا موقت نبوده و فاقد هرگونه درآمدی هستند؛ هیچ نوع حق بیمه ای برای هیچیك از اعضای خانوار پرداخت نمی گردد، مستمری بگیر مراكز حمایتی مانند كمیته امداد و بهزیستی و… نیستند و منزل شخصی و اتومبیل ندارند.
این سه میلیون نفر قبلاً چه می كردند؟
دولت در حالی به بهانه كرونا، به یاد پشتیبانی از این قشر به شدت صدمه پذیر آن هم برای چهار ماه افتاده كه این سه میلیون نفر تا قبل از این صرفاً با یارانه نقدی دولت و كمك معیشتی (كه پرداخت آن از آبان ماه ۹۸و بعد از اصلاح قیمت بنزین آغاز شد) گذران زندگی می كردند.
البته مسئولان می گویند این سه میلیون نفر بعضاً از حمایت خیریه ها و كمك های پراكنده مردمی هم بهره مند بوده اند و با شیوع كرونا، چون دولت احتمال داده كمك خیریه ها و مردم متوقف شود، تصمیم گرفته با پرداخت كمك بلاعوض، آن هم به صورت موقت یعنی فقط برای چهار ماه (اسفند، فروردین، اردیبهشت و خرداد)، از این افراد حمایت كند.
این سه میلیون نفر پس از خرداد چه خواهند كرد؟
طبق اعلام مسئولان دولت، این كمك بلاعوض موقت است و طبیعتاً از تیر ماه دیگر پرداخت نخواهد شد و بنظر می رسد تلقی دولت این است كه با فروكش كردن چالش های ناشی از شیوع كرونا، و فعال شدن باردیگر خیریه ها و مردم خیر، این سه میلیون نفر بار دیگر زیر چتر حمایتهای مردمی خواهند رفت و دولت می تواند حمایت های خویش را به همان یارانه نقدی و كمك معیشتی محدود كند. در صورتیكه دولت باید خویش را در قبال معیشت این اقشار مسئول بداند و تدبیر برای حمایت دائمی از آنها بیندیشد.
یعنی نهایت حمایت دولت از سه میلیون قشر به شدت صدمه پذیر، پرداخت ماهانه ۴۵، ۵۰۰ تومان یارانه نقدی به ازای هر نفر، و ۴۰ تا ۵۵ هزار تومان كمك معیشتی به ازای هر نفر، است.
دولت برای پشتیبانی از «اقشار به شدت صدمه پذیر» پول ندارد؟
سوال این است كه آیا در دولت برای پشتیبانی از اقشار به شدت صدمه پذیر احتیاج به منابع مالی جدیدی دارد؟ پاسخ منفی است. دولت یازدهم ۶ سال فرصت داشت با غربالگری ۷۸ میلیون مشمول یارانه نقدی (جزئیات بیشتر)، منابع كافی برای حمایت مضاعف از اقشار صدمه پذیر را در اختیار بگیرد. اگر دولت از همان ابتدا مبادرت به ریل گذاری صحیح واریز یارانه نقدی می كرد، می توانست با شناور كردن میزان واریزی ها (افزایش و كاهش واریزی به تناسب وضعیت خانوار)، قشر كم درآمد، ضعیف و صدمه پذیر جامعه را تا حدی از وضعیت بحرانی خارج و به بهبود اوضاع معیشت افراد كمك نماید، چه بسا كه یكی از مهم ترین رسالت دولت ها افزایش رفاه و كاهش فاصله طبقاتی جامعه است.
در واقع در ماجرای یارانه نقدی، دولت نه فقط گامی برای تصحیح سیاست غلط واریز یارانه به حدود ۷۸ میلیون نفر ایرانی برنداشته است (جزئیات بیشتر) بلكه قشر «كم درآمد، بی درآمد، پردرآمد و مرفه» را در یك كفه ترازو قرار داده و به صورت یكسان مبادرت به واریز یارانه نقدی كرده است، آن هم به مدت ۶ سال!
یكی از نكات جالب در مورد یارانه نقدی، این است كه اغلب كارشناسان اقتصادی با هر گرایش سیاسی و جبهه بندی، همواره بر ضرورت حذف پردرآمدها از صف دریافت تاكید كرده اند و در این یك مورد اتفاق نظر دارند؛ با این وجود دولت عزم راسخ و منسجمی برای اصلاح این روند نداشته است.
البته ناگفته نماند كه طی فصول تابستان و پاییز سال قبل دولت برنامه ای را برای غربالگری یارانه بگیران كلید زد اما به ناگهان از اواسط پاییز و افزایش نرخ بنزین، هیچ اطلاع رسانی دقیقی در مورد حذف قشر پردرآمد از صف یارانه نقدی صورت نپذیرفت و آنطور كه بنظر می رسد احتمالاً این برنامه دولت هم همچون ۶ سال قبل عقیم مانده است.
چه باید كرد؟
دولت می تواند در سه گام از این اقشار به شدت صدمه پذیر حمایت كند؛ گام اول: دولت با حذف پردرآمدها از شمول یارانه نقدی، صرفه جویی حاصل از آنرا به این اقشار اختصاص دهد. گام دوم: مشمولان سازمانهای حمایتی غربالگری شوند و افرادی كه نیاز مالی ندارند با این سه میلیون نفر جایگزین شوند. متأسفانه هم اكنون گروهی از افراد تحت پوشش سازمانهای حمایتی، در گروه دهك های صدمه پذیر نیستند و با عرضه اطلاعات غیرواقعی تحت پوشش این نهادها قرار گرفته اند. گام سوم: توانمندی سازی این سه میلیون نفر برای ورود به بازار كار در دستور كار قرار بگیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب